Çağdaş Sözlük

hükm ~ حكم

Lugat-ı Ebuzziya - hükm ~ حكم maddesi. Sayfa: 446 - Sira: 7

Lugat-ı Ebuzziya, Ebüzziya Tevfik Bey Sözlüğü; hükm maddesi. osmanlıcada hükm ne demek, hükm anlamı manası, hükm osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte hükm hakkında bilgi. Arapça hükm ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada hükm anlamı

Lugat-ı Ebuzziya - حكم hükm ne demek. osmanlıca yazılışı anlamı manası..

hükm ~ حكم güncel sözlüklerde anlamı:

HüKM ::: (Hüküm) Karar. Emir. Kuvvet. Hâkimlik. Amirlik. * İrade. Kumanda. Nüfuz. * Kadılık etmek. * Tesir. Cari olmak. * Makam. * Bir dâvanın veya bir meselenin tedkik edilmesinden so a varılan karar. * Man: Fikirler ve tasavvurlar arasındaki râbıtayı tasdik veya inkâr etmek.

hakem ::: (a. i.) : 1) iki hasım tarafın, aralarındaki anlaşmazlığı halletmek üzere, hâkim olarak seçtikleri kimse. 2) futbol, güreş, boks ve şâir spor oyunlarını başından sonuna kadar idare eden kimse.

hikem ::: (a. i. hikmet'in c.) : hikmetler.

hükm ::: (a. i. c. : ahkâm) : hüküm, emir, * komuta.

hükm-i Sdil ::: huk. adalet üzere verilmiş hüküm.

hükm-i gıyabî ::: huk. iki taraftan biri hazır olmadığı halde verilen hüküm.

hükm-i Karakuşî ::: (Karakuş hükmü) : mantığa uymıyan, hesaba kitaba gelmlyen hüküm.

hükm-i kaza ::: (kazanın hükmü) : her hususta Allah tarafından evvelce verilmiş olan hüküm.

hükm-i nizamî ::: serî hükümler, hâricinde kalan İşler İçin nizamiye mahkemelerince verilmiş hüküm.

hükm-i şer'î ::: şerîat îcâblarına göre verilmiş hüküm.

hükm-i ümmehât ::: fels. fr. matriarcat.

hükm-i vicahi ::: huk. iki taraf veya vekilleri hazır oldukları halde verilen hüküm.

hükm-i vicdanî ::: vicdana âit hüküm.

hükm-i zımnî ::: huk. [eskiden] zımnen vâki olan hüküm, [bir kimse diğer bir kimse aleyhine : "benim fifân şahıs zimmetinde sabit olacak şu kadar kuruş alacağıma onun emriyle kefil olmuş idin" diye dâva ve o kimse kefaleti ikrar ve borcu inkâr etmekle müddei, borcu ispat ederek hâkim dahî hükmetse bu hüküm kefil aleyhine sarahaten ve asil gaip aleyhine zımnen hükmolur].

hükm ::: hüküm, yargı.

hakem ::: hakem

hikem ::: hikmetler

hükm ::: hüküm , emir , yargı

hüküm ::: yargı , karar

hakem ::: ‬hakem

hikem ::: ‬hikmetler

hükm ::: ‬hüküm

hükm ::: emir

hükm ::: kesin karar

hakem ::: (a. i.) 1) iki hasım tarafın, aralarındaki anlaşmazlığı halletmek üzere, hâkim olarak seçtikleri kimse. 2) futbol, güreş, boks ve şâir spor oyunlarını başından sonuna kadar idare eden kimse.

hikem ::: (a. i. hikmet'in c.) hikmetler.

HÜKM :::

(Hüküm) Karar. Emir. Kuvvet. Hâkimlik. Amirlik. * İrade. Kumanda. Nüfuz. * Kadılık etmek. * Tesir. Cari olmak. * Makam. * Bir dâvanın veya bir meselenin tedkik edilmesinden sonra varılan karar. * Man: Fikirler ve tasavvurlar arasındaki râbıtayı tasdik veya inkâr etmek.

Diğer Osmanlıca Sözlüklerde: